پنجابی دوہڑے

دوہڑے	نمبرشمار
ان آکھو بلکل دور روے کیوں ہاتھ میری میت نوں لاؤ اے بس کچھ پل لوکاں چاری لیی میرا سجن اے نیر وہاؤ اے کیڑے مقصد نال میری میت تے دسو ہار پھلاں دے پاؤ اے ساری زندگی ملن جے نہئی آیا ہونڑ موئے دا شغل بنڑاؤ اے	1
تیتھوں نکھڑ کے موت تاں کوئ نئ آ گئ محفوظ میری لوں لوں ایں تینوں کے احساس غریب دا ہوے جداں بخت دا بیلی توں ایں سدھ نیتیاں نال وگاڑن دی تینوں ٹھہو پے ویسی سونہ ایں نویں لگدے درد مریسنیں مونہ تے ودا روسیں کج کج مونہ ایں	2
چنگے سجنڑ مقدراں نال ڈھیندن نت انج دے ڈھکدے دھو نی راہ سنگت دے جیڈے ای اوجھڑ ہوون راھے ویندے راٹھ کھلو نی میرے موہڈیاں نال دوپاھر ہڈا کے پہراں پچھلے پاہرے ھو نی جہڑے دیگر سانگیوں مکر ونجن ھوندے..درد ھلالی اوھ نی	3
تیری اکھیاں ویکھ کے ڈر لگدا سانوں پیار ضرور ھو ونجنڑا اے . پچھےپیار دے ھرشئے بھل ونجنڑاں ساتهے فرض حضور ھو ونجنڑا اے . اج چا کے قسماں توڑ دیاں تساں کل مجبور ھو ونجنڑا اے . روندا چھوڑ کےدرد نوں درداں وچ تساں ہس کے دور ھو ونجنڑا اے	4
مینوں وکھرا جانڑ کے فخر نہ کر تیرے ٹھیک اے لگدے ڈھیر ہن سنگی کوی نی سہی میں وارث دا تیرے سے ہمدرد چوکھیر ہن پڑ لگن تاں چانڑ ہوں ویسن تیرے ذہن اچ درد ہنیر ہن بھانویں نت پے دودھ تے گیہو پیون کتے کدنڑ مریندے شیر ہن	5
تیری اکھیں تے چربی بختاں دی, تینوں اوٹھ وی چھوٹا دسدا اے میں پنچھی ڈریا غربت دا, مینوں ککھ وی سوٹا دسدا اے ھر مخلص لگدا قسم خدا دی, دل جان دا ٹوٹا دسدا اے جہڑا خود نیتاں دا کھوٹا ھووئے, انہوں ھر کوئی کھوٹا دسدا اے	6
جس بشر دی جَیں دے نال وی ہووے غرضاں توں پاک پریت اے ,, ازمائش دے ہر میدان دے وِچ اُوہدی لازمی ہوندی جیت اے ,, جہڑا ”درؔد؎“ عروج زوال دے وِچ سجنڑاں دے گاوے گیت اے ,, ساری زندگی کانڑ نماز وفا دی اُوہدے مگر چُھڑیوے نیت اے	7
مینوں وکھرا جانڑ کے فخر نہ کر تیرے ٹھیک اے لگدے ڈھیر ہن سنگی کوی نی سہی میں وارث دا تیرے سے ہمدرد چوکھیر ہن پڑ لگن تاں چانڑ ہوں ویسن تیرے ذہن اچ درد ہنیر ہن بھانویں نت پے دودھ تے گیہو پیون کتے کدنڑ مریندے شیر ہن	8
تیرے قدمیں ڈھہہ کے منگدا ھاں تیتھوں سجن رسائی دی بھیک اے ، کر ختم جدائیاں ہو ونجیئے مڑ ہک بئے دے نزدیک اے ، توں میری گل تے ٹھیک آکھیں میں تیری گل تے ٹھیک اے ، ساڈی قربت شمس اخیر ہووے سانوں ویکھ کے سڑن شریک اے،	9
*ہتھوں غربت دے مجبور ہو کے . ڈیرے وچ پردیس دے لائے ھن* *نازک حالات دی سر کش وچ .کئی قیمتی سجنڑ کھڑائے ھن* *ھنڑ گل اچ طوق ہن غربت دے . کدی بخت حسن ہڈائے ھن* *روح ھنڑ وی راہنداے وطناں تے . اساں کدے کوئی وطن بھلائے ھن	10
تیرے سارے وعدے بُھل ویساں ہک درد بھلا نہ سگدا ساری زندگی اپنڑے سینے چوں اے نقش مٹا نہ سگدا دو لفظ غریب دے بہوں سمجھیں تفصیل سنڑا نہ سگدا تیرا کھڑک کے آکھنڑاں غیراں وچ مصروف آں آ نہ سگدا	11
س سونیا ایڈا ھسن تے مان ناکر باکی سوھنے تیرے نال دے نیں لنگ جانا اے متے تے وٹ پا کے بوکھے اسی وی تیرے دیدار دے نیں م منیا ن نواب ھو سی تے پتر اسی وی کسے کنگال دے نیں ھسنا کھیڈنا کم اے ساڈا برے کماں دے دلوں حیال تے نیں	12
تیرے پیر زمین تے نئیں لگدے سنگ جدنڑ دے غیر ٹراے نی: لجپال ہونی غم خوار ہونی جھتے اج کل پیار بنڑاے نی: چلواساں تاں سنگ دے ماڑے سئی ہتھ وسدیاں نال رلاے نی جیندی ٹیک تے لگ کے توں ٹردا اوندے اپنڑے پیر پراۓ نی	13
سانوں اجنڑ وی نبھی دے شرم مریندن تہانوں یاد دیواٸیں حالات اے ۔ تسی لمیاں تانڑ کے سیٸں ونجڑاں اساں جاگنڑاں ساری ساری رات اے ۔ تسی سجنڑ جے اصل صراف ہوندیاۓ ساڈی نہی گھٹنڑی اوقات اے ۔ تہاڈے بخت ہن لڑھ کے پیچدا وتیاۓ تہانوں کہڑا پتہ اے کونڑ حیات اے	14
پھدھیں نئیں مشتاق تاں کوئی نہ راضی تیرے رزق دی رازق ونڈ توں. کئی کفن توں تنگ کئی انج پاٹن گئے تینوں وی وسر گمنڈ توں. کئیں ودن نمانڑیں منہ جھڑکیندےکئیں ودن پوجیندے کنڈ توں. کئیں سکدن لونڑ دی چوہنڈی نوں کئیں لوڈ کریندن کھنڈ توں	15
بہوں مدتاں بعد اوہ وت ملیا اوندے ملنڑ دا ڈھنگ تبدیل ہائی پریشان حیران تے گم سم ها اوندے مکھ دا رنگ تبدیل ہائی اوندے بول میٹھے انداز چنگے اوندا ھر اک انگ تبدیل ہائی ڈٹھا شاکر تھی حیران گیا اے اوندی باہ اچ ونگ تبدیل ہائی	16
تیری اکھیاں ویکھ کے ڈر لگدا سانوں پیار ضرور ھو ونجنڑا اے . پچھےپیار دے ھرشئے بھل ونجنڑاں ساتهے فرض حضور ھو ونجنڑا اے . اج چا کے قسماں توڑ دیاں تساں کل مجبور ھو ونجنڑا اے . روندا چھوڑ کےدرد نوں درداں وچ تساں ہس کے دور ھو ونجنڑا اے	17
میرے نال خدا دی قدرت دا انمول خزانہ ٹردا اے۔ میرے پیار دی بکل اچ مخلص بنڑ کے پل پل میخانہ ٹردا اے۔۔ توں من ناں من تیری مرضی اے اپنا بیگانہ ٹردا اے۔۔ میں نبض ہاں درد زمانے دی میرے نال زمانہ ٹردااے	18
الطاف اسی پھٹ کے جی نئیں سگدے اے جگرے ہور کنھاں دے کدے ہجر دا سیک پچاء سگدن جہڑے عادی زلف دی چھاں دے دھمی نال اس بشر نوں لازمی وہنداں ہاں عاشق جس دے ناں دے میں سنڑیاۓ نظر ودھا چھڈدن دیدار نرنے ہاں دے	19
ٹر گئے یار تے مک گئ رونڑڑک میرے اکھڑے اکھڑے ساہ راھندین جیندے سجنڑ گواڈھوں ٹر جاون اودے درد اندر دے کھا جاندین نت روز اوڈیکن دور گیئاں نوں مل اکثر چوک تے راہ باھندین ابرار مریندین سد کدھیاں تے ایویں دل نوں لالچے لاء باھندین	20
کدی تا ڈھیسی خیرات محبتاں دی جھولی آس دی تان کے اونداں تیرے ورگا نہیں کائنات دے وچ ساری دھرتی چھان کے اونداں تے مینوں کملا ویکھ کے تاک نہ دے تیری شکل سنجھان کے اونداں تیری اکھیاں دا مقناطیس چھکیندا اے بھلا میں کوئ جان کے اونداں	21
سجنڑاں توں ودھ مشتاق دا چن وڈا ھور انعام نہیں ھوندا بیلی نسلی غرض دی منڈی وچ کسے بھا نیلام نہیں ھوندا ھووے مخلص سجنڑ تاں قسم خدا دی گھٹ قطعن مقام نہیں ھوندا چنگے خون دا لگدا مر سگداے پر نمک حرام نہیں ھوندا	22
توں سوھنڑائیں حاسد نظراں توں رکھ اپنڑا آپ بچا کے اج کل اے دور دو نمبری دا رکھ مخلص نال رلا کے تینوں رستم حسن دا شاہ منیائے تیری ذات دا بخت آزما کے راتیں ٹپیاں پولس دے ناکے توں تیری اہ تصویر ویکھا کے	23
ڈھڈوں کوئی ناہۓ درد غریب دے بیلی چھڑےلفظاں تائیں لجپال ہاۓ ناہے ککھ احساس تعلق دا غرضاں دے بس بھائیول ہاۓ~ چھک پچھلے پہرے نہے کیتی بختاں تائی موڈھیاں نال ہاۓ~ وک گۓ ہو کہیں ذردار دے مل تے تسی سجنڑ بازاری مال ہاۓ	24
قسمت دے ریگستان دے وچ اجے تـــــائیں لاچـــار پئے لوہندن کجھ ""عــــــابد"" دھپ تے خار وی ھن ھر قدم تے پیر پـــــــروندن دو شہر اکھیں دے پھوڑیــــاں تے ھنڑ خفیہ طور تے رونــــدن متاں سمجھیں صدمہ جر گئے ھائیں خامــــوش وی مـــــاتم ھوندن	25
سجنڑاں توں ودھ مشتاق دا چن وڈا ھور انعام نہیں ھوندا بیلی نسلی غرض دی منڈی وچ کسے بھا نیلام نہیں ھوندا ھووے مخلص سجنڑ تاں قسم خدا دی گھٹ قطعن مقام نہیں ھوندا چنگے خون دا لگدا مر سگداے پر نمک حرام نہیں ھوندا	26
سجنڑاں توں ودھ مشتاق دا چن وڈا ھور انعام نہیں ھوندا بیلی نسلی غرض دی منڈی وچ کسے بھا نیلام نہیں ھوندا ھووے مخلص سجنڑ تاں قسم خدا دی گھٹ قطعن مقام نہیں ھوندا چنگے خون دا لگدا مر سگداے پر نمک حرام نہیں ھوندا	27
جے ترٹ کے لگن تے اکھیاں نوں او تانگ تے تس نئیں راہندی . پھکے لگدین بول محبتاں دے گل بات اچ رس نئیں راہندی . دل نکھڑیاں درد چھکیندا نئیں اودر دی قس نئیں لاہندی . بیلی بیلیاں نال منی ویندے پر اگلی چس نئیں راہندی	28
تیری اکھیاں ویکھ کے ڈر لگدا سانوں پیار ضرور ھو ونجنڑا اے . پچھےپیار دے ھرشئے بھل ونجنڑاں ساتهے فرض حضور ھو ونجنڑا اے . اج چا کے قسماں توڑ دیاں تساں کل مجبور ھو ونجنڑا اے . روندا چھوڑ کےدرد نوں درداں وچ تساں ہس کے دور ھو ونجنڑا اے	29
تینوں بخت دی گهوک اچ کسیاں دی میرایار پہچان نہیں ہوندی ساتهوں مڑوی تیری ذات نو چهڈ کے کیئں نال زبان نہیں ہوندی تیرے باہجه تاں محفو انج لگدائے جویں بت اچ جان نہیں ہوندی بهل ونجنا سنگت پرانڑی نوں چنگے خون دی شان نہیں ہوندی جی ایم	30
بانہیں بھجن تاں مانڑ وی ترٹ ویندن شالا لگدے ٹیک نہ بھنن. بندے سۓ سنگتاں دے حق دے وچ اکھیں ڈٹھا اے جانڑ کے انہن. ابرار الارے کھا ویندن ڈاڈھے منن یا نہ منن. پھٹ گل دے اتنے تائی نئ ملدے پٹی جے تائی سجنڑ نہ بنہن	31
جداں ٹُردائیں نال شریکاں دے سر شرم توں خم ہو ویندائے تینوں کُجھ نہیں ہوندا نِکھڑ گیاں میرا اوکھا دم ہو ویندائے تیرا رستم مُلکھ اِمدادی ہویا تیتھے خاص کرم ہو ویندائے ساڈی توڑ آیا وی کوئی نہی سُنڑدا تیرا فون تے کم ہوویندائے	32
چائی قسم ہائی توڑ نبھاونڑ دی اوی تینوں بُھل بَھل گئی اے توں رس پیا ایں نال رقیباں دے گل ساری کُھل کَھل گئی اے تیرے ہجر توں جازی اکھیاں چوں ہنج ساری ڈُل ڈَل گئی اے انج کر کے قول وسار گیائیں ساڈی جندڑی رُل رَل گئی اے	33
توں سجن وی درد پچھاویں وانگوں ھولی ھولی ڈھلدا ویناایں. مجبور دے تلخ گزاریاں توں شک پونداے چلدا ویناایں. کئیں پھردے پتہ نئیں جھل گۓ نی جدے رچدا رلدا ویناایں. انجیں دےکے راہ مجبوریاں دا میری سنگت توں ملداوینا ایں	34
اسی او بندے نہیں جیڑے سجن بنڑا کے وت مکر زبان تے ونجیے سانوں گهٹی اے یار لوٹیون دی کیوں ڈر نقصان تو ونجیے بهیوال دے ویک کے میلے کپڑے کیوں بهل پحچان تو ونجیے هیوے لگدیاں واسطے نیت ملوٹی لگے درد جہان تو ونجئے	35
*کج شوق ہائ یار فقیری دا کج عشق نے در در رول دیتا* *کج سجنڑاں ہاجت نہی چهوڑی کج زہر رقیباں گهول دیتا* *کج ہجر فراق دا رنگ چڑیا کج درد ماہی انمول دیتا* *کج سڑ گئ قسمت شوگت دی کج بیار اچ دوکها ڈهول دیتا*	36
ڈر رب توں بخت دے مانڑ نا کر ساتھے تیتھوں ای ودھ کے رہ نی اس دور اچ اساں وی لگدیاں دے مسے سجنڑ سلام پے لے نی برے وقت دا یوسف کوئی پتہ نئوں رکھ سانبھ کے اوکھے ڈھئے نی جناں بخت تے لگدے جانڑ کے چھوڑن او اجنڑ پٹیندے پئے نی.	37
تسی ریشم ھاۓ تے میں ٹاٹ دی ٹاکی ھاہ واقعہ ای فرق معیار اچ . تساں بہتر کیتاۓ جیہڑا نیں رکھیا مینوں سنگت دی گینڑ شمار اچ . تہانوں لبھ گے منصف مرضیاں دے کسے شاہ دۓ شاھئ دربار اچ . بچ گے اؤ شکر اے فائدا کوئی ناہ تہانوں (درد) غریب دے پیار اچ	38
ساڈے سر تے بخت دا تاج جُو ناہ کنڈ مگر کھلوونڑاں کئیں ہاہ ,, مضبوط ارادہ سانگیاں دا ساڈے واسطے ڈھوونڑاں کئیں ہاہ ,, سانوں مرض آ ”درؔد؎“ غریبی دی وت نیڑے ہوونڑاں کئیں ہاہ ,, کئیں ہسنڑاں ہاہ ساڈیاں خوشیاں تے ساڈے دُکھ تے روونڑاں کئیں ہا	39
تینوں دل اچ واڑ کے اپنڑے دل دا دروازہ بند کر بیٹھاں. نہیں مصر دی شاہی تے تک پاؤندی انج معیار بلند کر بیٹھاں . بھنی نہیں مجبور دی آس دا کاسہ رنج دولتمند کر بیٹھاں . ہنڑ نکھڑیاں موت ے رستم جھایا تیری شکل پسند کر بیٹھاں	40
ساری زندگی جھلکی خوشیاں دی مینوں رتی بےایمان نہ دتی، جیویں تھل اچ اجڑی ملکہ نوں گھڑی سکھ دی خان نہ دتی، اکھیں ہو گیئاں لال انیندرے توں اکھ لگنڑ ارمان نہ دتی، ھرے بخت (حیات) تاں سکھ ٹر گئے کائی ٹیک جہان نہ دتی	41
سنگ سنگم سنجوک تے سنگت دا سکھ خوش بخت انسان نوں ملداۓ،، رب ھر دا ھے پر عرش تے سد کے گھٹ ھر مہمان نوں ملداۓ،، جیویں " قاسم " جلوہ یوسف دا ہکے وار کعنان نوں ملداۓ،، انجیں طب دا علم تے لقب پیغمری کداں ھر لقمان نوں ملداۓ،	42
کیندا خط آیا ای بیٹھا چمدا ایں لب اپنڑے سی نہوں سگدا ہر سطر نوں شوق تو مڑ مڑ پڑھنائیں یا لفظ پڑھی نہوں سگدا اس خط اچ لکھیا سانجھ مکا کیوں جواب لکھی نہوں سگدا ایڈا کونڑ پیارا لگدا ای جیتھوں نکھڑ کے جی نہوں سگدا	43
نانے دا دین بچاون لئ کیتا سر قربان حسین اے۔ ھویا ٹاکرا حق تے باطل دا لیا جت میدان حسین اے۔ تے اس وسدی رب دی دنیا وچ پائی وکھری شان حسین اے۔ گل ختم مبین ایتھائ اے پئ اسلام دی جان حسین اے	44
ہنڑ جند نئیں ہجر دے سفراں جوگی، لاچار نوں ٹورے کھاندن... پئے پَل پَل گزریاں ویلیاں دے، اوهدے ناز نہورے کھاندن... اوہدی قُربت ذہن توں نئیں پئی لاہندی، اودی سنگت دے لوہرے کھاندن... توڑے کوئی تاں درد مِلاۓ ھا چا، پئے عُمر نوں جھورے کھاندن	45
سانوں توڑ دے حوصلے دے دے کے کیتا ونج پردیس پسند هی رکهیں یاد پرائیاں سنگتاں دی ہوندی وال توں پتلی تند هی تیرے منہ نوں اکهیاں لوہ مویاں کسے کر لیا انج پابند هی شک پونداۓ کاشی وسر گیا ای کوئی مل گیا دولت مند هی	46
ھونڑ آر نہ دے مجبوریاں دے ڈھڈھوں اصل تیار جناب ھن روح بجھی وداء ھا اساں کملیاں دا تیرے مدت توں موڑ خراب ھن تیرا وت وی ہتھ نہ چھڈیاں چن جیڈے نفرت دے گرداب ھن کھوٹے ملکھ اچ ھاسے "نورسمند" تیرے نال تاں ھور حساب ھن	47
کوئی ڈر نائی سجنڑ لڑائیاں دا دتا مجبوریاں وطن چھڑا اے۔ پردیس اچ کیڑی آکڑ ہوندی آ چپ کر کے وقت لنگھا اے۔۔ جئیں ابرار ملنگ دے متھے نہوں لایا کر اس رب دا شکر ادا اے۔۔۔ تے سٹ مار کے بوتھی بھن چھڑدے نی بندے دس گئے عقل دانا اے	48
آپوں جہیاں نوں نال رَلا کے ٹُر چَس وَکھری ڈھیر ثواب ائی ,, کَسے سجنڑ نوں سَدیاں لازمی مِلدا اگوں جی جی نال جواب ائی ,, بھائیوال امیر دا توڑ دا وعدہ اللہ جانڑدائی خواب دا خواب ائی ,, وَڈے لوکاں نال سلام دُعا ساری عُمر دا ”درؔد؎“ عذاب ائی	49
میرے نال خدا دی قدرت دا انمول خزانہ ٹردا اے۔ میرے پیار دی بکل اچ مخلص بنڑ کے پل پل میخانہ ٹردا اے۔۔ توں من ناں من تیری مرضی اے اپنا بیگانہ ٹردا اے۔۔ میں نبض ہاں درد زمانے دی میرے نال زمانہ ٹردااے	50
آکھیں لازمی قاسد سجنڑ میڈے کوں تیڈے ڈھول دی تنگ گزران اے ودا ڈیں گزرینداۓ گنڑ گنڑ کے ہے جھٹ پل دا میھمان اے آکھیں ہو سکدای تے رب دے ناں ایہا کر ونج ھک احسان اے منہ جیندیاں ڈھول دا تک لویں ھاں گیا اندروں مُک عثمان اے	51
کل وکهرا سد کے اکیسوں مینو سجنڑ بلایا گهٹ کر میں مالک ہا خد مرزیا دا مینو تو سمجهایا گهٹ کر بدنام کیتا ای مینو جاہ جاه تے میرا ناں وی چایا گهٹ کر ایوے ذندگی تو ہته دہو بهاسے میرے شہر اچ آیا گهٹ کر	52
بے شک کر لے جہڑا ملکھ تو ہوندا گل کیتی ائے سر چا کے میں ویدھا ہاں کہڑا ڈکدا ائے۔گریبان دے وچ ہتھ پا کے چلی جہڑی توپ وی جھل لیساں میں وچ میدان دے آ کے ہنڑ ڈھول نوں لاڈلہ ٹورنا ائے میں موڈھیاں نال رلا کے	53
سوہنڑا تیرے جیا بیلی اج توڑی ڈٹھا کائی نہی کل کائنات اچ، کوئی جادو پڑھ کے تکیا ہئی دل کھس لیا ای پہلی جھات اچ، جہڑی باقی زندگی اے "ساگر" دی تیری نبھسی پئ خدمات اچ ، بھلا کر چا کملیاں رملیاں نوں دل دیہہ چا سجنڑ خیرات اچ	54

دھمی نال دے ٹائم اعلان ھو گئے،سنڑ توں سردار نہ سگئیوں¤
تیرا عارضی پیار آ "درد" دا چن، چل قدم دو چار نہ سگئیوں¤
مخلوق ڈکیندی رھئی میت میری،توں اپڑ سردار نہ سگئیوں¤
تے ھائ سڑک کوئی واہگہ باڈر نہ،جہڑا کر توں پار نہ سگئیوں

مینوں علم تاں ھے توں کائی نئیں سنڑنی بدبخت بیمار دی عرضی،

مینوں مار جو ھوئی انڑ نبھدیاں دی میں تے منت جو کرنی اے فرضی،

میرا ساہ ساہ مدد جناب نوں ترسے ودا بیشک کر لاغرضی،

تیرا درد غلام اے محشر تائیں اگھاں توئیں سردار دی مرضی

ساڈے سامنڑے عید دا ناں نہ لے ساڈے غمیاں اچ نام لکھی گئے

تقدیر دے سخت ولہونڑیاں وچ ساڈے زلفی سجنڑ کھڑی گئے

خوشیاں دی جاہ تے رب دی طرفوں سانوں روونڑ فقط ڈھئی گئے

جہناں نال مناونڑی عید ہاسے او مٹیاں ہیٹھ دبی گئے

ڈَنـگ ڈَھـل وِی وَیـندن بَـندیاں دے ہـک گل تَیـنوں سَمـجھا لَئـیں

کـَدی شـہر تـیرے مَیـنوں رَب لئـــے آوے مـیری غُربـت نـُوں گل لا لئـیں

جــے ٹکر پواؤں تَاں نَال نـہ سـہی تُـوڑے جُتـیاں کُـول بَـہا لَئـیں

مُـڈھـوں مـُکر نـہ جـَاویــں کـونـڑ ابرار اے اللّـہ وَاسطــے بَھـرم بَچـا لَئـیں

رکھیں یاد پہاڑ پہاڑ ہوندن پانی نال نشیب نئیں ہوندے ...

جتھے ہک تھالی وچ کھا لیئے اوتھے سجنڑ فریب نئیں ہوندے ...

دکھ درد زنجیر تاں ہو سگدن کدی اے پازیب نئیں ہوندے ...

پرھاں چھوڑ لڑائیاں رس ونجیئے ضداں نال وسیب نئیں ہوندے

ساڈے سامنڑے عید دا ناں نہ لے ساڈے غمیاں اچ نام لکھی گئے

تقدیر دے سخت ولہونڑیاں وچ ساڈے زلفی سجنڑ کھڑی گئے

خوشیاں دی جاہ تے رب دی طرفوں سانوں روونڑ فقط ڈھئی گئے

جہناں نال مناونڑی عید ہاسے او مٹیاں ہیٹھ دبی گئے

ڈِھڈھوں شوق جوں ھئی تاں بسمِ اللہ احساس نوں گِھیلیں توں نہیں

کائی اُچ جِھک ویکھیں غربت دی وِسواس نوں گِھیلیں توں نہیں

سینے کاشِف بے شک کِھیڈدا رھو مَیں اُداس نوں گِھیلیں توں نہیں

ھووی کاوِڑ جیندیاں جی کڈھ لَئیں میری لاش نوں گِھیلیں توں نہیں

آ پئی آ ڈائری ساہواں دی وچوں ہتھی ورقے پٹ لے

تیرا کئیں نہوں۔ فخری ہتھ پھدنڑاں نفرت دے قائدے رٹ لے

جے وت وی لگدائ تھوڑ ھوسی پراں کئیں توں پیسے وٹ لے

ساڈے ویچ کے گُردے دنیا تے چلو سکھ دی زندگی کٹ لے

شالا سجنڑ نصیب دے گلشن وچ ساری عمر بہاراں راہنی

ہکلاپ نہ ویکھیں سنگت دیاں کنڈ مگِر قطاراں راہنی

جیویں چر تائیں بخت دے شتر دیاں ہتھیں روز مہاراں راہنی

میری تھار نہ دیویں میں جئے نوکر بھانویں *درد *ہزاراں راہنی

ساڈی قوم دا ہر ہک فرد سجن ہک دوجے دی جند جان اے

اوکھو ویلے سب کجھ کر چھڈدن ہک دوجھے توں قربان اے

ساڈا شوق پیار محبت اے ساڈی سارے جگ تے یار پہچان اے

شالا قیامت توڑی قائم راوے ساڈی عزیر قوم اعوان اے

پئی انج تاں نبھدی اے بہوں سوہنڑیں ہر گل توں مست الست آں

زر مال زمین دی بھکھ کوئی نئیں میں گھنڑیاں بانہیں دا بخت آں

اسے درد رفیق اجاڑ دتائے اوہندی قربت توں تنگ دست آں

جہنوں آپ بہار لٹیندی رھئی میں او بے ثمر درخت آں

جنڑیں بنڑدےنئیں جنڑےجمدےهن الله جین ایمان چادیوے

لجپال پلیندن لج اپنڑیں بھاویں لکھ نقصان چادیوے

ساری زندگی داپابندهوندااےهک وارزبان چادیوے

ساڈےپاسےاس نوں مردآدھن جیهڑاگل تے جان چادیوے

لگا پِڑ جداں بخت تے غربت دا بیلی ڈُل گئے وسدے پاسے

رہ حسرت نال سنگت داؤں ویدھے مجبور دے نین پیاسے

پَرانہہ چُھوڑ جُھکھانڑے ہو سگداۓ رَل وَسنڑ نصیب اچ ناسے

کیہڑا پہلی وار انہیر ہویاۓ مُڈھوں درؔد مریندڑ ہاسے

سَنڑیں طاق چوکاٹھاں گل گئیاں ہن ولے واپس گھر دے سائیں نئیں،

ڈبھ جم گئ اے یار چولہانڑیاں وچ سنجے گھر اچ بلیاں بھاہیں نئیں،

زنگ لگ گئ لگے ہوۓ جندریاں نوں اکا کھولےکہیں اج تائیں نئیں،

ھنجوں پوجھ دلاسے دیونڑ آلے ہنڑ آندے نظر کڈائیں نئیں

چنگے کم محشرتائیں گینڑ اچ راہندن چنگا بنڑ کے وقت گزاریں

دیگر دے ہول توں ڈردے راہندن دانا انسان ڈوپاہریں

رکھیں یاد احسان بزرگاں دا اے قول نا قطعا" وساریں

ہر شے سجنڑاں تے وار ڈیویں کسے شے تے سجنڑ نا واریں

ہَن بختاں وچ جیہڑے نال اساڈے اوہناں یار دلاسے ای کھو لںۓ۔

ہَن دکھ سکھ دے بھائیوال جہڑے اوہناں بلکل ھاسے ای کھو لںۓ۔

وت منگنڑ دے قابل رھے ای ناں جداں لگدیاں قاسے ای کھو لںۓ۔

جیہڑی جُوہ دے کسّر شیر آسے اوہ بیلیاں پاسے ای کھو لںۓ

ڈھلی بخت دی چھاں تاں پچھلے پہرے آ قسمت سجنڑ نکھیڑے،

میتھےغربت ویکھ کے رفتہ رفتہ گۓ ھوندے سجنڑ پریڑے،

ھنڑ دل کملا ودا بھوگ بھگیندائے ھاسو بھج کے سجن سہیڑے،

بوھے آس دے آپ حیات ولاچا جداں کیں نئیں وڑنا ویہڑے

کَڑکار ھِن دِل دے ویہڑے وِچ ھَر لحظے بَعد جُدائی دے.

کُجھ ھِن اوقات دے مَاتم دے کجھ ھن سَجنڑ دی بے تَکیائی دے.

تِے ابرار دے بَارے سُوچیں ھا توڑے ھُنڑ اِمکان رَسائی دے.

تَرٹ گَئی دے مِہنڑے مَار گَھتیسن مُنہ بَجھدن کَڈنڑ خُدائی دے.

تیتھوں چھٹ گئے درد دے مرنے پرنے دولت جاگیر دی خاطر

سونہہ بھل گیوں غرض دے خواباں دی روشن تعبیر دی خاطر

جس بشر جہان ناراض چا کیتا اے تیری وقتی دھیر دی خاطر

اسے سجنڑ غریب نوں سٹ گھتیا ای کسے سجنڑ امیر دی خاطر

کسے مخلص دے کـردار اُتے ناجائـز کـریندا شک نئیں

نئیں منصف کیس سزا کردے لگے جے تائیں جرم دا پک نئیں

آپوں کسیاں جانڑ کے اختر نوں تیری اکثر پـوندی تک نئیں

انج ڈهاک تے چاڑ کے سنگتاں دا چن تروڑ سٹیندا لک نئیں

مینوں غیب تاں نئیں پر دل بجهی ودا اے__ ساڈی شک نئیں سنگت نہ تگے

جہڑے رنگ وچ کل "رحمان" نوں ملیا اے__ انج کدے نئیں ملیا اگے

ہے دال اچ لازمی کالا کالا__ کیتے دهپ تے کائی نئیں بگے

میں ہور کراں او ہور کرے __گل دوهاں دی رل نہ سگے

اساں چائے ہتھیار تاں قسم خدا دی=کوئی عزر بہانہ ناں ہوسی

ویکھیں تیرے جہے وت بدمعاشاں دی=ناں لت ہوسی ناں باں ہوسی

لگا پڑ تاں ہک گل یاد رکھیں=بھاویں تیرا ائی یار گراں ہوسی

وت چاٹاں چوٹاں نئی ہونڑیاں =وت قاسم بس ٹھاں ٹھاں ہوسی

پردیس دے ڈنگ بہوں اوکھے ہوندن رب وطن تے ہر نوں وساوے۔

روزی ہر نوں لبھے وطناں تے شالا کوئ پردیس نہ جاوے۔

اتھے جدنڑ نماشاں ڈھلدیاں ہن ڈاڈھی وطن دی یاد ستاوے۔

وت ماء پیو بہنڑ بھرا سب دور ہوندن اتھے کوئ نہ درد ونڈاوے

سوہنڑا تیرے جیا بیلی اج توڑی ڈٹھا کائی نہی کل کائنات اچ،

کوئی جادو پڑھ کے تکیا ہئی دل کھس لیا ای پہلی جھات اچ،

جہڑی باقی زندگی اے "ساگر" دی تیری نبھسی پئ خدمات اچ ،

بھلا کر چا کملیاں رملیاں نوں دل دیہہ چا سجنڑ خیرات اچ

ہن کرنی اے اپنڑی زندگی دی پچھے کسے دے مرنا ای کوئی نئیں..

جہڑا سنگتاں وچ نقصان ہویا اے ساری عمر وسرنا ای کوئی نئیں،

اگے اکھیں نوں شرم ہن اکھیاں دے ہنڑ نجمی ڈرنا ای کوئی نئیں،

کوئی سونے دا وی بنڑ کے آ جاوے اگھاں پیار تاں کرنا ای کوئی نئیں

جنویں فوج بغیر میدان دے وچ سالار ادھورے لگدن،،
انجے سجنڑاں باہجوں خوشیاں دے تہوار ادھورے لگدن،،
جنویں شام نوں درد دیہاتاں دے بازار ادھورے لگدن،،
انجے رعیت اچ چار غریب نہ ہوون سردار ادھورے لگدن

ربوں میں مجبور مسافر نوں لاغرض دے شہر اچ رات آگئی

اکهیاں دے ویہڑے سج دهج کے ہنجوآں دی بارات آگئی

حصہ کوئی نئیں ہنڑ " ابرار " تیرا جدوں ذہن تے اے گل بات آگئی

جیہڑا شہر رعایا دسدا ہا اوہدی اٹ اٹ کهاونڑ وات آگئی

کنی سنڑیائے اکثر بندیاں توں سجنڑاں نوں نیچ سدیندن
کئیں کتیاں نال رلا باہندن بہوں گرے ہوئے لفظ بولیندن
ہک جملہ فقط انہاں واسطے جیہڑے خود نوں شیر سدیندن
راٹھاں کدی نئیں عیب "یاسین" گنڑائے کمی لونڑ پلیت کریندن

نت دَور نئیں راہندے تنگیاں دے نت مندڑے راہندے ڈنگ نئیں،،

نت راج نئیں راہندا غـــــربت دا نت راہندے بھــاگ تے رنگ نئیں،،

نت سجنڑ گواڈھوں نئیں وســدے نت نکھڑے راہندے سنگ نئیں،،
نت کـــــوئی نئیں در در پندا ظل نت راہندی بھک تے ننگ نئیں،

اساں رُس کے اپنڑیں پدھ ویکھن ککھ بھرم بنڑایا ناہسوں،

ایڈی آکڑ ہاسوں بختاں دی کدی یار بلایا ناہسوں،

ہِک بشر دا ناں ،،،ابرار ،،،،وی ھا چیتا اے وی آیا ناہسوں،

پہلی واری رُٹھے ھاسے زندگی وچ پورا سال منایا ناہسوں

نویں کوئی نئیں عادی ہاں گھاٹیاں دے لجپال ٹھگیندے راہندن

ہرے سیت تاں وطن دے کانواں توں شاھین مریندے راہندن

ڈھلے بخت تاں چنگے بھلے دانا جگ تے چبل سڈیندے راہندن

ہووے پرکھ تصور تاں سجنڑ تے دشمنڑ صاف ڈسیندے راہندن

رب ضامن دے کے مکر گیاں ایں میرا یار وپار دا کوڑا ایں،، 
گلاں کر نئیں کوڑا ہو ویسیں ہر عہد اقرار دا کوڑا ایں،، 
ہک میں نہیں ملک جناب نوں آہدائے بیلی توں ابرار دا کوڑا ایں،، 
ایڈا توں گامنڑ سچیار نہ بنڑ توں تاں سارے شہر دا کوڑا ایں،

اسّاں ھور حساب دے آدمی ھائیں چنگے جھل درباری گئے نِہہ

اِنّاں شوہدیاں توآڈے نل کے تگنڑائیں بنڑ ذہن وپاری گئے نِہہ

ڈر لگدا ھے قانون تُہاڈے اج ھو سرداری گئے نِہہ

من مَرضیاں ،، کاشف ،، کردا وت لَہے مگّر ازاری گئے نِہہ

اج نال ایمان دے دس تاں سہی کدی یاد آساڈی آئی آ 

ساڈی یاد دے وچ بے چین ھو کے کدی نیندر وی یار ونجائی آ 

انجے میں وانگوں رکھ سر تے بانہیں کدی سوگ دی رسم منائی آ 

جیویں خاور رو رو عمر گزاری تے انج ہک وی رات لنگھائی آ

جیہڑا جسم فروش امیر ھووے نہی قابل سنگت دی پگ دے

تابع ھوندن تگڑی قیمت دے ھک نال مڈھوں نہی تگدے

بھلا نسل عثمان وٹی سگدی بھانویں کن چا کپئیے ڈگ دے

کتے شیر دا گوشت کھا سگدن پر شیر سدا نہی سگدے

تینوں بخت دی گهوک اچ کسیاں دی میرایار پہچان نہیں ہوندی
ساتهوں مڑوی تیری ذات نو چهڈ کے کیئں نال زبان نہیں ہوندی
تیرے باہجه تاں محفو انج لگدائے جویں بت اچ جان نہیں ہوندی
بهل ونجنا سنگت پرانڑی نوں چنگے خون دی شان نہیں ہوندی

توں وی اپنڑیں وادھے گنڑدا رھؤ میں وی لکھدا رہنا ہاں تے.

لیکھے ہوسن بھکھ دی دھپ لگیاں باہنڑاں نت نئوں بخت دی چھاں تے.

شاہیاں نت "مشتاق" خدا نئوں دیندا ایڈے فخر نہ کر بختاں تے.

دینہہ ہرن تاں سجنڑ وی نئیں دیندے خیرات خدا دے ناں تے

گئے مار مُلاحظے اکھیاں دے انڑ سُنڑیاں سُنڑنیاں پئیاں

نااہل ماحول اچ خُلق دیاں دل شِکنیاں ہوندیاں رئیاں

بےلوث غلامیاں لگدیاں نوں پئے اُلٹا بھارو گئیاں

بھلا ھووے درد غریبی دا جس میریاں بانہیں نپ لئیاں

تیرا فوٹو رکھ کے سیں وینداں "ابرار" روزانہ ھاں تے ،
اللہ واسطے تیری منت کرینا مینوں مل ونج رب دے ناں تے ،
کیوں چن پردیس پسند چا کیتائی مینوں ہیلک کرکے بانہاں تے ،
ہک واری آکے شکل وکھا ونج ہنڑ گل ای آخری سانہاں تے.

دھکا دے کے سنگت دے لشکر نوں گیا ٹر جرنیل وفا دا...

جیں اثر وجود تے کدی ناہ گھتیا حالات دی گرم ہوا دا...

چنگا لگدیاں کانڑ سچیندیاں وتناں ہاسو ازل تو شوق وفا دا...

افسوس حیات ڈکی نا سگیا ساتھوں چھٹیا تیر قضا دا

پِیا سال نویں توں دِل ڈرداے ڈکھ پچھلے سال دے گَھٹ نیں 
تیڈے وادھے خون رویندے رھے کوی سُکھ دا گُزرا جَھٹ نیں 
خوشی راس اکرام نوں نیں آندی سُکے ھُنڑ تک پچھلے پَھٹ نیں 
کیویں جَشن مناواں خوشیاں دے تیں ماری ھلکی سَٹ نیں

تیڈی روشن خیالی بمب سٹ گئ کسے صاحب ایمان دے دل وچ۔
مسکان گلابی ہونٹاں دی لتھی ہر انسان دے دل وچ۔
لا ڈھیر اچانک رونقاں گئ تیڈی کِھل ویران دے دل وچ۔
تیڈے نک دی نتھلی نتھ گھت گئ میں کملے خان دے دل وچ

مینوں پتا نئیں کے کر سٹیائی چن ورگی شکل تکا کے

اسباب میری بے چینی دے پچھ قاسم کول بہا کے

گل دل دی پڑھ لے اکھیاں چوں ہک واری سجنڑ نجھا کے

تیرے سامنڑے ہو خاموش ویندن‎ ‎کجھ لفظ زبان تے آ کے

توں کملائیں پکھیاں آلیاں نوں بھلا کونڑ چبارے ڈیندائے،

سنگی پھردا کسّیاں سجنڑاں نوں کڈاں راج ادھارے ڈیندائے،

اس دور اچ درد ڈلانڑیاں نوں کوئی کَڈنڑ سہارے ڈیندائے،

اوہ تاں بندے نوں بندہ ہی نئیں سمجھیندا جنہوں بخت ہلارے ڈیندائے

تیری اکھیں تے چربی بختاں دی تینوں اٹھ وی چھوٹا ڈسدا اے.

میں"ھاشمی"ڈریا غربت دا مینوں ککھ وی سوٹا ڈسدا اے.

ھر مخلص لگدا قسم خدا دی دل جان دا ٹوٹا ڈسدا اے.
جہیڑا خود نیتاں دا کھوٹا ھووے، اوھنوں ھر کوئی کھوٹا ڈسدا اے۔

میں قیمتی ہاں پر بے فائدہ کہیں سُکے دریا دے پُل وانگوں

بیٹھا تُر تُر ڈیہدھاں باغیں کوں کہیں کھمبھ کتری بُلبل وانگوں

میکوں کاوڑ نال بھُکا سٹیا ائ کہیں اُجڑی سیج دے پھُل وانگوں

بس شاکر اپنڑیں مالک کوں ہاں یاد معمولی بُھل وانگوں

نبھى ويندى اے زندگى ھائے ھائے وچ ميرے ڈنگ پرتيندے نئيں پئے،

چھڈ گئے "لقمان" مصيبتاں وچ تائيں دکھ ورتيندے نئيں پئے،

اکا اودھراں ھسڑاں چمڑ گئياں ارمان جھليندے نئيں پئے،

ميں عيد فطر نوں کے کرنائے ميرے سجنڑ منيندے نئيں پئے

میں واقعی نہیں تیرے کہیں کم دا ڈھلے بخت دا سایہ ھوئم

میں مقسوم دا ماریا مر گیا ھاں حالات ستایا ھوئم

تیرے در تے دل مجبور دی پاروں خود ہر کے آیا ھوئم

تاہیں یار وگئینا ایں چھنڈ چھنڈ کے میں جوں "درد" پرایاں ھوئم

انج رُٹھا ایں خواب اچ ای نؤں پیا ملدا کیہڑی دس گُستاخی تھئی اے،

کنویں نبھدی پئی اے پِچھلیاں دی توئیں بھئیں کے خبر نہ لئ اے،

توں جَداں دا ساتھوں دور گیاں اُکا ھر حسرت مر گئی اے،

تیتھوں پُھٹ کے زلفی کیویں کرساں دھمی عید سُنڑیندی پئی اے۔

میں واقعی نہ تیرے کئیں کم دا ڈھلے بخت دا سایا ہوئیم ،

مقسوم دا مویا ماریا ہاں حالات ستایا ہوئیم ،

تیرے در تے دل مجبور دی پاروں خُود ٹُر کے آیا ہوئیم ،

تائیں یار وَگئینائیں چھنڈ چھنڈ کے میں جُو ”درؔد“ پرایا ہوئیم

غربت دیاں ڈوگھیاں بھنوراں وچ جداں بخت دے بیڑے پھسے

کم ظرفاں حسرت کپ چھوڑے کمزور سنگت دے رسے

سر آئی نوں آپ نبھاونڑاں پوندااے بندہ کہیں نوں کے ونج دسے

جیہڑے ہرتکلیف دے ضامن ہن اوہا تاڑیاں مار کے ہسے

تُساں جے تائیں اکھیں توں اوہلے رَھئے ہر پل میرا گُزریا رو کے

تیتھوں پُھٹیاں وَرّیں دی رات ساری میں کٹی اے یار کھلو کے

اللہ جانڑیں کہڑا تعویز دُھکھایائی یا جھاڑ تے ٹنگیائی پو کے

کئی گھنٹے «کاشف» ٹُردا وتیاں تیرے شَہر اچ کملا ھو کے

چن چڑھے تاں ہرکوئی ویکھ لیندا بھانویں بدل آسمان تے ہوون ،

بندے سڈ سڈ کول بہیندے ھن جڈاں بخت انسان تے ہوون،

اللہ پاک نہ کٹےتاں کوئی بچ نئیں سگدا بھانویں لکھ لقمان پۓ ھوون،

بھک تس حیات معلوم نئیں ہوندی جے چنگے سجنڑ جہان تے ہوون

کتے ورگی شے وی رکهدیاں واری بندے نسل دی پرکھ کریندن

کیوں جے بے نسلے بےفیض هوندن گهٹ مالک نوں سنجڑیندن..

اساں سجنڑ بنڑاے تے سوچیا کوئ نہ ایہا پے ارمان مریندن...

هاسے کملے لج الطاف سنگت دی بدنسلے کدنڑ پلیندن

بھکهہ چنگی هئ مانگیوے رج نالوں زر دار دے سنگ توں بچیں۔۔

تے اللہ جانڑدا ای درد مری ویسی اچ جھک دی جنگ تو بچیں۔۔

جے پیار ای بهرم دی وینڑی دا لالچ دی ونگ توں بچیں۔۔

ڈنگے سپ تاں بچن دا ہدکہ هوندا ای انسان دے ڈنگ توں بچیں

*میں "درد" نوں "درد" ہزاراں ھن توں "درد" دے "درد" حالات نہ پچھ

*توں "درد" دے "درد" نوں کی جانڑیں توں "درد" دے "درد" خیالات نہ پچھ

*میں "درد" نوں "درد" اے بہوں ھوندا میتھوں سجناں دی ملاقات نہ پچھ

*کس وجہ توں "درد" اے "درد" سدیندا میں "درد" تتوں اہھ گل بات نہ پچھ

دلاّ وت وت پیار دا ناں پیا چینائیں تینوں اگلیاں یاد نہ رہئیاں۔۔۔

جہیڑا سجنڑ جے جانڑ کے چُوک چھڑائے وت مِنتاں کرنڑیاں کہیاں۔۔۔

اِس عشق دیوانے لکھاں عاشق مارے رہ کفن توں لاشاں گیاں۔۔۔

اج وت ""یٰسین"" اُس ہس کے تکیائے تینوں مڑ آساں لگ پیاں

اودے بخت تے میری غربت نوں جنگ لڑدیاں لڑدیاں ہار ہو گئی

تاہیوں بھرم دے واہندے دریا دیوچ بیڑی بڈدیاں بڈدیاں پار ہو گئی

اودے ہاسیاں دی کائنات دے وچ او ہستی خود مختار ہو گئی

اودے ہنجواں دی جاگیر دیوچ"ابرار" ابرار" ابرار" ہو گئ

تواڈے حکم ارشاد تعمیل پئے ہوسن کیوں نہ موت بهاویں نزدیک ہو گئی

میری ثابت قدمی دے چرچے سنڑسو جیڈی ہجر دی رات تاریک ہوگئی

ایہہ عام انسان دا قول نہ سمجھیں یاسین اے پتھر تے لیک ہو گئی

تہانوں مخلص تاں تسلیم کریساں میری جگر دی پیڑ جئے ٹهیک ہو گئی

پہلے دل ڈریا ۔۔۔ مَسّیں ذہن منایا ۔۔۔ گڈھ سنگت دی چاوَنڑی پئے گئی

اکھیاں دے پاک ۔۔۔ مُحلّے وچ ۔۔۔ تصویر سجاونڑی پئے گئی

سِک «کاشف خان » چفیر ہوگئی ۔۔۔ گل پئی تاں۔۔۔ وجاوَنڑی پئے گئی

پِچھاں ہٹاں تاں نسل ۔۔ پُنڑیندی ھائی۔۔ سِر سٹ کے نِبھاوَنڑی پئے گئی

اللہ پاک توں ،، دَس ،، غریباں توں کی ہویا جُرم قصور اے

خود کَشی جے کریے ڈر تیرا پر «کاشف » بہنوں مجبور اے

حق مِلدا نہیں حقداراں نوں اِتھے دولتمند مغرور اے

کِیویں دِھکیے ڈنگ زندگانی دے جداں آٹا ای پہنچ توں دُور اے

اوتھے آن کے نسلی کنڈ کج لیندن جتھے مال تے زر مک ویندن .

لج مکدی نہیں لجپالاں دی بھاویں بھرے ہوئے گھر مک ویندن .

لبھ پوے جے مقصد زندگی دا وت موت دے ڈر مک ویندن .

چنگے کیتے ھوئے کم حیات گنیندے راہندن انسان تاں مر مک ویندن

ساڈے بخت دی تروٹی ہوئی تسبی دے جدنڑ منڑکے خاک تے گر گیے

وت سنگت دے رنگ تبدیل ہو گیے اسی ہر دی نظر تو گر گیے

جداں تنگ حالات دے گھیرے وچ اسی درد چودھاروں گھر گیے

جنا چائی ہائی قسم حیاتی دی اوا سجنڑ زبان تو پھر گیے

ایتھوں ھنڑ اٹھیا ایئ توہاں بھج پؤ قاصد میرے نال پیا لڑ کے جاندا ایئ۔

میری انگل دی سیدھ توں ویکھ تاں سئ اوہ ہنڑ پیا منڑ توں لاہندا ایئ۔

تسکین توں رو کے سد ماریں اوہ فقط رواونڑا چاہندا ایئ۔

سد سنڑ وی لیئ تاں لوڈے پن اچ مستورا رلکیا راہندا ایئ

مہنگی پوندی اے سنگت امیراں دی چنگے سجنڑ نمانڑیں ھوندن"
سونا قرضا چاکے پاونڑں نالوں چنگے پتل دے گاہنڑیں ھوندن" 
غریب جفا نئیں کرسگدے بھانویں ڈھیر سیانڑیں ھوندن"
وڈے لوک امرود دے پھل وانگوں وچوں اکثر کانڑیں ہوندن

پی پی کے رت ھم جنساں دی فطرت حیوان ھو گئ اے

ھا اشرف کل مخلوقاں چوں کسی اجکل شان ھو گئ اے

ہر بشر انا۶ تے مردا اے اکا الفت ذان ھو گئی اے

اج خون عثمان بازاری ھن تاہیں سستی جان ھو گئی اے

***

اے پیار کوئی لڈو دی بازی نئیں جنهوں گوٹیاں مار کے جتسیں

نہ عشق طوائف دا کوٹھہ اے جتھے دولت وار کے جتسیں

اس پاک شفاف محبت نوں سکھ چین وسار کے جتسیں

بڑی اوکھی کھیڈ وفا دی اے اتھے زندگی ھار کے جتسیں

***

جے تائیں نیت تے قائم رہیا مئین ساہاں توں شمس عزیز ہائی

اوہدا پیار سنبھال کے اِنج رکھیا جیویں گل دا سجن تعویز ہائی

اوہدا ادب کیتاۓ میرے جزبیاں دی اوہنوں جے تائیں یار تمیز ہائی

اس نیت وٹائی میں وی انج سٹیاجیویں گھر پئ فالتو چیز ہائی

***

جیویں فجر دوپہر تے پیشی دیگر بالآخر ہوندی شام اے
انجے وانگ انسان دیاں سوچاں دا ویندا ہو تبدیل نظام اے
بلا آخر سانگے مک ویندے ان ہو ویندے ختم سلام اے
بھلا کونڑ کسے نوں لکھ دیندا پوری زندگی دا اشٹام اے

***

شالا دشمنڑ ای کہیں دے ہیٹھ نہ آوے ہر کوئی پرتالیاں دینداے

ویدھا کوئی نہیں جرم ثواب دیاں ہر بشر بھوالیاں دیندائے

کر باہر صلاحئیں تاں ہر لگدا "مشتاق" نرالیاں دیندائے

اج کونڑ تسلیاں اوکھ دے وچ بھلا لگدیاں آلیاں دیندائے

***

چنگے سنگت دے مقصد فوت ہو گئے پَھٹ روز دے تازے نکلے

نِت سینے چوں «کاشف» حسرت دے صبح شام جنازے نِکلے

اساں تاک دی تِڑک اِچوں وہدے رَھئے تُہاڈے ہور مُلازے نِکلے

تساں قائم رِہیویے فطرت تے میرے غلط اندازے نِکلے

***

تیرے پیر زمین تے نئیں لگدے سنگ جدنڑ دے غیر ٹراے نی:

لجپال ہونی غم خوار ہونی جھتے اج کل پیار بنڑاے نی:

چلواساں تاں سنگ دے ماڑے سئی ہتھ وسدیاں نال رلاے نی:

جیندی ٹیک تے لگ کے توں ٹردا اوندے اپنڑے پیر پراۓ نی

***

بندہ واقعی داد دے قابل اے کیتی جس ایجاد "رضائی" اے

ایویں تھوڑے جئے خرچے سردی توں ساڈی "شاکر" چوک چھڑائی اے

بندہ ٹھر کے جدنڑں رضائی وچ وڑدائے آ ویندی نظر خدائی اے

ھک رات رضائی توں وکھری آوے انج لگدائے قیامت آئی اے

***

مہنگی پوندی اے سنگت امیراں دی چنگے سجنڑ نمانڑیں ھوندن
سونا قرضا چاکے پاونڑں نالوں چنگے پتل دے گاہنڑیں ھوندن 
غریب جفا نئیں کرسگدے بھانویں ڈھیر سیانڑیں ھوندن
وڈے لوک امرود دے پھل وانگوں وچوں اکثر کانڑیں ہوندن

***

مینوں طویں بندے مار کے سٹیا ھا اللہ پاک بچا نہی لیا
چوکھا ٹل وریاما لگدیاں دا توی ویکھ ویکھا نہی لیا
ایڈے تلخ ماحول اچ ( رستم جھایا) میں وی وقت نبھا نہی لیا
تیرا جیتھوں تک گھوڑا بھجدا ھا طویں سجن بھجا نہی لیا

***

ہتھوں غربت دے مجبور ہو کے . ڈیرے وچ پردیس دے لائے ھن
نازک حالات دی سر کش وچ .کئی قیمتی سجنڑ کھڑائے ھن

ھنڑ گل اچ طوق ہن غربت دے . کدی بخت زمان ہڈائے ھن

روح ھنڑ وی راہنداے وطناں تے . اساں کدے کوئی وطن بھلائے ھن

***

توں من نہ من تیری میں دے وچ میری میں دے مرن دا ہتھ اے
تیرا نک رکھیائے میرے نک دے وچ جیہڑی ریاض وفا دی نتھ اے
تیرے اندر تاں منصبی کردی ہوسیں تیرے یار اندر دی ستھ اے
تینوں مصر دا تخت دواون وچ اس کھوہ دا سئے جیا ہتھ اے

***

جتھے ھوون رشتے روحاں دے تحریر دی کیہڑی لوڑ اے

تو میرا ایں میں تیرا ہاں تشریح دی کیہڑی لوڑ اے

ملاقات دے خواب سہانے ہن تعبیر دی کہڑی لوڑ اے

تیرا چہرہ جو ذہن تو لہندا نیں تصویر دی کیہڑی لوڑ اے

***

تیرا سجن سہارا وقتی ھا میں سمجھیا توڑ دا سنگ ھائی 

توں سجنا غرض دا بیلی ھائیں تینوں کدے کوئی پیار دا ڈھنگ ھائی 

اج علم ھویا تیری چاھت دی رکھی میں ناجائز امنگ ھائی 

انجے سونا سمجھ کے چائی وتیاں تیرا پیار تاں پتل دی ونگ ھائی

***

نویں سال دی آمد رب جانے پتہ کوئی نئی کیو جیا سال ہوسی

اساں پچھلے سال دا ویکھیا کوئی نئیں ہنڑ کی میرے یار دا حال ہوسی

پتہ کوئی نئی ہون کہڑی محفل وچ میری زندگی دا بھائی وال ہوسی

موجب نوں مانڑ ایں قسمت تے اس سال اوہ میرے نال ہوسی

***

سارے سجن تاں ھکو جئے نئیں ھوندے بڑا فرق دے نال جہان اے

جیہڑے قدر شناس تے مخلص ھوندن گھٹ لبھدن اوه انسان اے

جیویں نافرمان اولاد دا ھوندا ماں پیؤ نوں بہوں ارمان اے

انجے سنگت بے قدرياں لوکاں دی ساری زندگی دا نقصان ا ے 

***

تیرے مگِر جہان تے تک نہیں پئی تیرے مگِر میں کیتا کے نہیں

توئیں الف آکھی میں وی الف آکھی پڑھی اپنڑے طور تے ب نہیں

اللہ واسطے غلطی وَیندیاں کر نِیواں سمجھ کے کاشف پِھہے نہیں

رَسہ کھول چا ہُنڑ تاں روسیاں دا گاٹے گھت کے گھوگُھو دے نہیں

***
سوہنڑا تیرے جیا بیلی اج توڑی ڈٹھا کائی نہی کل کائنات اچ،

کوئی جادو پڑھ کے تکیا ہئی دل کھس لیا ای پہلی جھات اچ،

جہڑی باقی زندگی اے "ساگر" دی تیری نبھسی پئ خدمات اچ ،

بھلا کر چا کملیاں رملیاں نوں دل دیہہ چا سجنڑ خیرات اچ ،

***

تساں جے تائیں اکھیں توں اوہلے رَھئے ہر پل میرا گُزریا رو کے

تیتھوں پُھٹیاں وَرّیں دی رات ساری میں کٹی اے یار کھلو کے

اللہ جانڑیں کہڑا تعویز دُھکھایائی یا جھاڑ تے ٹنگیائی پو کے

کئی گھنٹے «کاشف» ٹُردا وتیاں تیرے شَہر اچ کملا ھو کے

*** 

ڈٹھا عجب تماشا جوگی دا ہاسوں سپاں دے ڈھیر قبیلے

میں پوچھیا لڑ سپ جاوے ہوندے بچن دے کیہڑے حیلے؟

جوگی آکھیا لڑ سپ جاوے ہوندے سجناں دے سجن وسیلے؟

جس انسان نوں لڑ انسان جاوے ہوندے سپاں توں ڈھیر زھریلے

***

شالا ماں پیو سر تے قائم راہوین راہندی تس نئیں دودھ تے گھیو دی

دھپ ہاہڑ دی تن جھلسیندی نئیں ٹھڈھ کجھ نئیں آہدی پوہ دی

گلاں گھنڑیاں نئیں سلطان کریندا ہکا گل کر چھڈنڑی ایں سو دی

انھاں کدنڑ میدان اچ شئیں مارین جہیڑے کنڈ نئیں وہیندے پیو دی

***

اللہ پاک وسیلا ھوندا اےھر وقت نبھا کے ڈٹھا اے

اساں خاطر سنگیاں بیلیاں دےگھر بار لوٹا کے ڈٹھا اے

بندے آدھن سنگت اچ گھاٹا اےھر گھاٹا چا کے ڈٹھا اے

اج کل دے بیلی مطلب تائیں ھن میں خود ازما کے ڈٹھا اے.

***

گھر ویچ کے درد نبھیندن سنگتاں ڈھڈوں راٹھ تے توڑ دے بیلی

وت ایڈا ھور سواد وی کوئی نئیں لبھ پوون جے جوڑ دے بیلی

کجی رکھدن غربت لگدیاں دی بھکھ تس تے تھوڑ دے بیلی

دینہہ ہٹن تا مگروں ہٹ ویندن جہڑے ھوندن لوڑ دے بیلى

***

کئی آئے پردیسی چار دیہاڑے من بھاونے دل اچ وس گئے

پئے وسدین اجن وی سینے وچ انج تیر نگائیں دے کس گئے

جداں پیار دی کھیڈ عروج تے اپڑی بھن ساڈیاں رونقاں نس گئے

ہن کملیاں وانگ ڈھوڈیندا وتنا نہیں درد ٹھکانہ دس گئے

***

مجبور صدا مجبوریاں دی _ کیتی وسدے گه. 

گهروں مالک گهر دا باهر آیا _ بک کنک دا "زخمی" چا کے 

وت ویکهہ کے شکل سوالی دی _ ہتهہ چهک لئے رنج اچ آ کے 

دیتی ویٹ خیرات زمین اوتے _ پچهاں ہٹ گئے تاک ولاں کے 

***

تیڈے نال پیار دا سلسلہ ھے خط ڈاک اچ عام نہ بھیجے کر،

میڈے شہر اچ ڈھیر شریک ھنی ھر ھتھ پیغام نہ بھیجے کر

دل تیڈی مونجھ تو رو پوندے ایڈے سخت کلام نہ بھیجے کر

جڈاں یاد آوی تاں مل گیا کر سرے عام سلام نہ بھیجے کر

***

میرے دل تے اجنڑ نشانڑ موجود ھن تیرے لگے ھوئے تیر نگاھیں دے

میرے ذھن توں نقشے ای لاھندے نیں تیرے آونڑ شام صباحیں دے

ساڈے اج کل گزر **رحمان** نہ پچھ ھاں قیدی ھجر سزائیں دے

تیتھوں نکھڑ کے نیندر نیں آندی انج گھتے نی چسکے باھیں دے

***

ھس ھس کے ملساں لوکاں نوں اے مرہم تاں رکھنڑاں پوسی۔

نبھے وقت دے یار ملاحظیاں دا کوئ شرم تاں رکھنڑاں پوسی۔

بندے راز چوبھاونڑی گل پوچھسن لہجہ نرم تاں رکھنڑاں پوسی۔

میں آکھساں اس نہیں میں سٹیا تیرا بھرم تاں رکھنڑاں پوسی.

***

شالا لگن نہ روگ محبتاں دے بندہ خاص تو عام ھو وینداۓ

بے موسماں پھل بازار وچ جیویں سجن بےدام ھو وینداۓ

انجےآرجناب دی نظراں چوں ساڈا بھرم نیلام ھو وینداۓ

ھووے نیت ملوٹی سنگتاں وچ آپے ختم سلام ھو وینداۓ

***

مسیں لکھیاۓ میسج اودر دا میڈی گل دا ٹھوس پروف اے

تیڈا نمبر ملیندیاں تھک پونا ھو ویندا ذھن ماؤف اے

اگوں قسمت دا کمپیوٹر آھداۓ کجھ انج دے تلخ حروف اے

کہ تیڈی زندگی دا مطلوبہ صارف اجے ھور کدائیں مصروف اے

***

کٙر خٙوف بے تٙرسا مٙحشر وِچ لٙگی حٙق دی جدٙن عٙدالت ..

میرا رٙب اِنصاف ضرور کریسی میری وٙیکھ کے خٙستہ حالٙت ..

ڈھیسی صبٙر دا اٙجر جوں ہِجراں وِچ جِہڑی کٙٹی اے شمس علالٙت ..

دِیسی مُلکھ گواھی میں اُجڑ کے آیاں تیری کرسی کون وکالٙ

***

بد نسلے قَسماں بُھل ویندن نالے اد راہ سنگت مکا ویندن

ڈنگ ہردے ویکھ کے بختاں دے ونج غیر دی بزم سجا ویندن

ہونی راٹھ جے بیلی ویکیھاں دُکھ غربت دے وی چا ویندن

دھکے سنگت دے جس نوں لگ جاونڑ او ساندل جھوک لدھا ویندن

***

تساں بت چوں دل جئی شے منگ لئی دل یار کھڈاوڑاں کوئی نئیں:

اے پیار گوندل اے جان دی بازی تساں توڑ نبھاونڑاں کوئی نئیں:

دوہاں پاسے محض انا بنڑ ویسی تہاڈا حکم ولاونڑاں کوئی نئیں:

اساں تاج محل بنڑوا نئیں سگڑاں تساں جھگیاں اچ آونڑاں کوئی نئیں

***

تنہا ہاں بھیڑ ہجوم دے وچ لگے دنیا جنگل اجاڑ اے،،

مفاد مقدم ذات اتے ھر کئیں تے وکھری تاڑ اے،،

***

دبئ اون تو بیلی چنگا اے پاکستان بندا منگ لے بھیک اے

ایتھے کافرا دی گل سنن تو بہتر اے گل کر لوے یار شریک اے

تے ایتھے مسلم دی کوئی اوقات نئ ساری گورے دی تکنیک اے

اک گل میں تیمور پیا اندر دی دسنا دبئی نالوں سعودیہ ٹھیک اے

***

طبیب رفیق دی زندگی دا گئے درد جگر نوں کھا ھن,

کل رشتہ دار تے سجنڑ سیواہو میری مرض توں گئے گھبرا ھن,

میرا سر تیری آغوش ھووےایہا تھئے تجویز دوا ھن,

ھتھ ملک الموت دا نبض تے ھے تیرے ے پیار دے چھیکڑی ساہ ھن

***

ونگاں بھن کے پیار نہ ویکھے کر اے شرک اے پیار دی شان اچ.

سچے پیار نوں کجھ.وى نہیں ہوندا آوے فرق نہ بس ایمان اچ.

ہووے شوق وفا دا قسم "خدا" دی کسے با اخلاق انسان اچ.

ونگاں بھننڑ دی نوبت نہیں آندی ہووے جان جے سنجڑ دی جان وچ

***

ونج قاصد سجن دی بانہہ نپ کے میرا دیویں ہک پیغام ایں.

پچھیں کتنے دینہہ پردیس دے وچ سرکار دا ھور قیام ایں.

تیری سک وچ سسک سسک کے تے پیا مردا ھک انسان ایں.

ھائیا چمدا ہتھ دیاں تلیاں نوں نالے دیندا ڈھیر سلام ایں.

***

جھنگ ڈھیر مشہور اے بیلیاں توں پچھے ختم بلاپے جھنگ توں"

اے منیا جھنگ دے بندیاں دا رنگ وکھرا ہونداۓ رنگ توں"

جہڑے ڈنگ گزرن میرے جھنگ دے وچ قربان ونجاں ڈنگ ڈنگ توں"

اے ظرف اے جھنگ دے بندیاں دا جند وار چھوڑیندن سنگ توں"

***

میـرا اللہ وی ہـک میـرا سجنـڑ وی ہـک اے میـری ہـک دے نـال پریـت اے

سـٹ گھتـی اے ہـک دے آہسـرے تـے زندگـی دی ہـار تـے جیـت اے

ہکـی نـال نبھاونـڑ نسـلاں تاہیـں خـود رب دی ذات دی ریـت اے

نئیـں ہـر دے ((درد)) نصیـب ہونـدی دل جـئ مخصـوص مسیـت اے

***

بیلی خواب ہوندن تنہائیاں دے بیلی راتاں دی نورین ہوندن.¤.

بیلی طاقت ہوندن بازواں دی بیلی پیراں کانڑ زمین ہوندن.¤.

پر اے آزمایااے زندگی وچ روسے سانگیاں دی توہین ہوندن.¤.

۔۔محسن ۔رہ تنہا ویندن جیہڑے محفلاں دے شوقین ہو دن

***

اس دور دے وچ اے لازمی اے سنگی پرکھ کے نال رکھیوے,

نثار بازاری لگدیاں دے اکا قطن نہ نال ٹریوے,

اے ٹھیک دانا فرما گئے ہن منہ ویکھ کے چاٹ مریوے,

جہڑا جتڑیں ظرف دا مالک ہوے اوہدی اتنڑی عزت کریوے,

***

میں سمجھ ثواپ حیاتی ساری تہاڈا کیتا ڈھول طواف اے

تساں پیار دے بدلے نفرت ورتی چنگا کیتا نہے انصاف اے

جے میں کوڑا ہاں تے قسم خدا دی میرا قتل جناب نوں معاف اے

تساں ہک دن سجنڑ ضرور آکھیسو ہا نیت دا بیلی صاف اے .

***

بختاں دی سیج تے سائے گئے ھو سانگے اچیاں نال بنڑاکے.

کدی پوچھوں ھا حال غریباں دے سانوں چن جئ شکل ویکھا کے.

ایویں عمر زوار پئ نبھدی اے نت روح نوں لالچ لا کے.

آکھیاں نوں روز رواں لیئناں تصویر جناب دی چا کے.

***

کتھے راہندے او اجکل دسدے نہہ . دل میں مسکین دا موہ کے

توہاڈی شاہی وچ توہاڈے نوکر دے . ودے ڈنگ نبھدن رو رو کے.

کہڑا فائدہ (زلفی) سانگیاں دا . ودا مردا ہاں لوہ لوہ کے .

چھڑی شکل وکھا کے نہہ راضی . افسوس گواڈھی ہو کے

***

اج وت کسے روٹھے ہوئے لگدے دی انجے یاد اچانک آئی ہے.

اجاں میں گھبراہٹ اچ سمبھلائے ناہموں,اودو ہنجھ چا اکھ رلکائی ہے

وت چپ دی بکل اچ ماضی دی میں ہر ہک ستر دوہرائی ہے۔

ہر جا تے لکھیائی اساں کوئی نہیں کرنی تیرے نال حیات رسائی اے۔

***

لگا شوق ہک شوق نوں پالن دا، میں سارے شوق بھلا چھوڑے...

اج شوق دے شوق تے ترس آندا اے، اینج شوق نے شوق ونجا چھوڑے...

اگاں شوق وی کوئی نی شوقاں دا، پورے سجناں شوق کرا چھوڑے.

پائے شوق محل ہان شوقاں دے ، لتھا شوق تے ،شوق توں ڈھاہ چھوڑے.

***

میرا خالق صدقے پاکاں دے میرےبھرم نوں آپ بچاویں

دیویں اپنڑےپاک خزانے چو مینوں رزق حلال کھواویں

تیرےلکھ شُکرانے یا اللہ ہک ھور وی کرم کماویں

دیویں سجنڑ حلالی غریباں نوں متھے نمک حرام نہ لاویں.

***

سٙکیاں دے کہڑا سٙک لاہینڑ میرا درد ونڈیندن بیلی ۔

بھاویں گھٹ ہن عاجز ہئین حلالی میری کنڈ کج لیندن بیلی۔

چنگے ٹھیک اے خون دے رشتے ہوندن سِک سُوڑ مٹیندن بیلی ۔

مین مانڑ ایں اپنڑیاں بیلیاں تے میرا مانڑ ودھیندن بیلی

***

سٙکیاں دے کہڑا سٙک لاہینڑ میرا درد ونڈیندن بیلی ۔

بھاویں گھٹ ہن عاجز ہئین حلالی میری کنڈ کج لیندن بیلی۔

چنگے ٹھیک اے خون دے رشتے ہوندن سِک سُوڑ مٹیندن بیلی ۔

مین مانڑ ایں اپنڑیاں بیلیاں تے میرا مانڑ ودھیندن بیلی

***

پھٹ ونجن دے ڈر توں سجناں دی کائی گل پرتا نہ سگے

بھانویں کھڈھیاں نال کوہیندے رہئے پچھاں قدم ہٹا نہ سگے

بالآخر سار بےقدراں نوں وطناں تے بھا نہ سگے

سانوں اوتھے ونجن دا حکم ڈھیا اے جتھوں پرت ہوا نہ سگے

***

جیوں کیکر دے نال گلاب دا بوٹا ہو سگدا یار پیوند نئ ٭

انجے گھٹیا ذہن دے بندیاں دی ہو سگدی سوچ بلند نئ ٭

اخلاق،وفا چنگے ظرف سوا بندا بنڑدا غیرت مند نئ ٭

کم ظرف انسان تاں (را سائیں) اللہ پاک نوں آپ پسند نئ 

***

تینوں کے پتہ سجن وچھوڑیاں دا توں جو وچھڑ کے رات نبھائی نہیں

ساہ تنگ ہوویندا اودراں توں تینوں ھسڑاں شکل وکھائی نہیں

بندہ ادھی راتیں اٹھ کے ٹر پوندا اے آندی سمجھ دماغ وچ کائی نہیں

کوئی پچھےتاں آکھ "حیات" چھڑیندا بس نیندر اجے تک آئی نہیں

***

اللہ پاک دا کرم ہے ساڈے تے جس نازل کیتا قرآن اے.

سانوں مسجد رخ کر لینا لازم اے اے سن کے پاک آذان اے.

رکھ سامبھ کے امانت سجناں دی انج بن نہ توں بےایمان اے.

احسان ماہی رزق حلال دا کھاندا اے اللہ پاک دا لکھ احسان اے

***

گلاں لوک تے کردے نے بہوں وڈیاں پر کوئ کوئ توڑ نبھاندا اے ...

وعدے کوئ وی پورے نی کردا ایتھے ہر کوئ لارے لاندا اے ...

مجبوراں دی مجبوریاں توں ایتھے ہر کوئ فائدے چاندا اے ...

جدوں مطلب نکل شبیر ونجن فیر ہر کوئ کنڈ کر جاندا اے

***

اساں عقل توں اودھِر دل دیاں منیاں گئے سانگے بنڑ جذبات اِچ

نویں نو دیہں رہے بس نیت دے سُتھرے پچھے لبھدے رہے گل بات اِچ

اتُوں اپنڑی قدر گٹھا چھوڑی اساں نت نت دی مُلاقات اِچ

الطاف بازاری بندیاں نوں کُجھ رکھنڑاں ہا اوقات اِچ

***

کتھے راہندے او اجکل دسدے نہہ . دل میں مسکین دا موہ کے

توہاڈی شاہی وچ توہاڈے نوکر دے . ودے ڈنگ نبھدن رو رو کے.

کہڑا فائدہ (زلفی) سانگیاں دا . ودا مردا ہاں لوہ لوہ کے .

چھڑی شکل وکھا کے نہہ راضی . افسوس گواڈھی ہو کے

***

انجانڑ تاں کسے نوں کج نیں آھدے سدا جانڑو ای گھاٹے دیندن

سنگتاں دے روپ اچ لوگ مداری سیدھ نیتیاں نوں اجڑیندن

بندے کملے خطره زندگی دا انجے دشمنڑاں نوں سمجھیندن

کتے آپنڑے جدنڑ وی لھگ ویکھن بھانڈے درد پلیت کریندن

***

کیڑی قدر اے یار غریبی دی مینوں سجنڑ اوجاڑ کے ٹر گۓ .

میری پکی ھوئی فصل محبت دی میرے سجنڑ لتاڑ کے ٹر گۓ .

میری دکھاں دی پائی ھوئی جھونپڑی نوں لا تیلی ساڑ کے ٹر گۓ .

جس بشر پچهے دیندے جان ھاسے اوے سولی چاڑ کے ٹر گۓ 

***

جہڑے لوگ انا تے غیرت دا چھڈ دیونڑ جان کے پلا

بڑے شوق دے نال جھلیندے ہن زردار دی زر دا کھلا

میں تے لہو دے نال وی لکھ سگناں سچی گل اے قاسم ولا

کدی عورت کنجری نٸی بنڑدی جے مرد نہ ہووے دلا

***

میں سمجھ ثواپ حیاتی ساری تہاڈا کیتا ڈھول طواف اے

تساں پیار دے بدلے نفرت ورتی چنگا کیتا نہے انصاف اے

جے میں کوڑا ہاں تے قسم خدا دی میرا قتل جناب نوں معاف اے

تساں ہک دن سجنڑ ضرور آکھیسو ہا نیت دا بیلی صاف اے

***

یااللہ تیرا لکھ لکھ شکر اے جیہڑا دے کے نہوں پچھتاندا

تیری اس مخلوق دے وس وچ ہوندا کوئی بشر نہ رج کے کھاندا

ہتھ جڑے ہوئے ویکھ کے خوداراں دے تیرا عرش ہلاوے کھاندا

ساری عمر حیات لہیندا وتے تیرا وت وی قرض نئہیں لاہندا

***

ھس ھس کے ملساں لوکاں نوں اے مرہم تاں رکھنڑاں پوسی۔

نبھے وقت دے یار ملاحظیاں دا کوئ شرم تاں رکھنڑاں پوسی۔

بندے راز چوبھاونڑی گل پوچھسن لہجہ نرم تاں رکھنڑاں پوسی۔

میں آکھساں اس نہیں میں سٹیا تیرا بھرم تاں رکھنڑاں پوسی

***

ہتھ چا گھن اوندے پیریں توں' نہ وقت ونجا اوکوں ونجنڑ ڈے

"شوقین ھے سنگتاں نویاں دا' گھنے شوق مٹا اوکوں ونجنڑ ڈے

"جیویں اوندا ھے ایویں ساڈا ھے' نگران خدا اوکوں ونجنڑ ڈے

"ولے بخت تاں سجنڑ وی ول آندین' ڈیسی بخت خدا اوکوں ونجنڑ ڈ

***

اساں نیت صفا جئے تاجر هاں سانوں ٹھگن دے ول نئیں آندے

کسے مخلص سجنڑ نوں تاش وانگوں سانوں کٹن دے ول نئیں آندے

سانگے توڑ ابرار نبھیندے هاں پچھاں هٹنڑ دے ول نئیں آندے

بھارے جدنڑ وی چائیے سنگتاں دے وت سٹن دے ول نئیں آندے.

***

ایہہ ہوئی اے غلطی زندگی وچ""سانگا تیرے نال بنا بیٹھاں

سکھ چین تے نیند تباہ کیتی""اگ ہجر نوں آپ جولا بیٹھاںہائی پوری ٹھاٹھ حیاتی دی "" آپے ہسدے نین رووا بیٹھاںایہہ قیصر کھا ارمان گیا اے "" کر تیھتے یار وساہ بیٹھاں

***

کھوہ واہدن آپنڑیاں واریاں تے تیری واری اے بخت ہڈا لےتن کیں پچنڑاں اے انڑ پھردیاں تے ہمتاں لا زور آزما لے

چلو درد غریب تے ترس نہ کر بھلا اپنڑیں کانڑ کما لے

جیہڑا ڈھلی اوئی رُت اِچ کم آوی کوئی ہک ادھ سجنڑ بچا لے

***

میڈے مرن دی ڈھول کوں خبر ڈیو متاں وطن تے جلدی ول آوےمیڈے کفن دفن دی دیرکرو متاں سجن جنازے رل آوےھو سگداۓ میڈی بخشش دا کر ڈھولا مسلہ حل آوےمیڈی میت رکھو اوندے آونڑ تئیں اج نئیں آیا متاں کل آوے

***

چلو کجھ تاں پھپھڑن لگ پۓ ہن میری آس امید دے بوٹےہنڑ گھت کے سنگت دے پیگھے وچ ودے غیر وی دیندن جھوٹےدوروں ویکھ گلنگڑیاں گھت لیندن نیئں وہندے بدن ملوٹےواہ بخت عثمان سلامت رہی دوہاں ہتھاں دے نال سلوٹ اے

***

شالا کملیا نال نہ پیار ہوے ہر موڑ تے آہدن شے لے دےکدی سوٹ رومال تے مندریاں چھلے کدی اے لے دے کدی او لے دےکدی سینٹ پرفیوم چا واپس کرنا وت کہنا اے نہیں او لے دےاساں دنیا دی ہر شے خرید چا کرنی انھاں وت وی آکھناں شے لے دے

***

تینوں پیراں آر سمجھدے رہے آں بھاویں پھردیاں سامیاں ہاسےتیرے در تے دیندے شام صبائیں گوندل سلامیاں ہاسےاساں تیڈیاں کیتیاں ہتھ بن کے بے دام غلامیاں ہاسےتیری ذات دے کانڑ تاں ٹھیک ہاسے بھاویں جتڑیاں خامیاں ہاسے

***

میں حسرت نوں بدنام کتوئی چا ، بنڑ خود لجپال نہ سگئوں ،،،توں اندر دے مقصد حل کرکے ، ٹُر ساڈے نال نہ سگئوں ،،،میرا نہی نُقصان جناب دا ھویا ، کر آپ خیال نہ سگئوں ،،،تیرے ہتھ وچ سوکھے آ گئے آں ، توں سجُنڑ سمبھال نہ سگئو

***

کیوں چھوڑ کے در سرکار دا میں در در جھڑکیندا وتاںتیرے ورگا جگ تے لبھنڑاں نہیں کیوں پیر تھکیندا وتاںدل آئیاں کر چن عاجز دا نالے مار لائے ہاں تے سٹاںجاہ دیوے مینوں قبر وی نیں ہک قدم جے پچھاں ہٹاں

***

تیڈی نتھلی ڈھول قیامت اے نہ نتھلی پامیں مرویساں،ھوندے عاشق دل دے ہولے ھن نہ سخت اُلا میں مرویساں،کر ھار سنگھار سرعام سجن نہ شہر وچ آ میں مر ویساں،نہ قہر تے قہر وسا ظالم کرخوف خدامیں مر ویساں

***

کہیں منصف دا سو سال پُرانڑاں مینوں یاد ہک قول آ گیا اے.سر ننگے ہوسن شرماں دے اوہو عین ماحول آ گیا اے.اج ناز بازار دا ویکھ کے منظر میرے خون نوں خول آ گیا اے.جیڑی عزت خود سرمایا ہائی اودے ہتھ کشکول آ گیا اے.

***

ہتھی دے کے ذہر تنہایاں دا "" ہنڑ بھل بخشونڑا چاہنایںمیرے دل دی بنجر دھرتی نوں"" کیوں نخل بنڑونڑا چاہنایںگل وچلی دس میں اجڑے نوں "" کیڑی کھیڈ رچونڑا چاہنایںمڈھوں صاف دساچن قیصر دا "" چولا سنگت دا لاونڑا چاہنایں

***

ناسے واقف پیار دیاں ریتاں توں ہاسے کورے کاغذ سوں کوی نہتے کجھ لیکھ وی روٹھا ہویا لگدا ہا تے کجھ سجنڑاں دا وی روح کوی نہتیرے ہجر تے ویر سمیٹے ہا میرا دل ہا محسن کھوہ کوی نہتیرے باجھ جے ساڈی نبھ سگدی لینڑی قمر شریک دی لوہ کوی نہ

***

کیڈے سوھنڑے بیلی وسدے ھاسے لگ نظر کسے دی گئ اےتیتھوں نکھڑ کے رب دی ذات گواہ اے بہوں اوکھی نبھدی پئ اےبت کملا تہاڈی راھواں تے جند ہجر اچ قید ھو گئ اےآ مل ونج ڈھول بیماراں. نوں سد موت مریندی پئ اے

***

کُجھ نِبھ گئی اے کُجھ نِبھ ویسی کیہڑی لوڑ اے حال دُہائی دی؟؟

جیہڑی کڈھنڑی ھا تُسّاں کڈھ لئی اے میرے سِر تُوں دُھپ تنہائی دی؟؟

تیری اُنج میتھے کامی تک نہیں پوندی کر حد ودا بے تکیائی دی؟؟

ھُنڑ میلے کرن دا کی فائدا جداں رھی نئیں ٹھاہر رسائی دی؟؟

***

بنی کائی وی بھیڑ تے صد ماری امداد نہ آئی تے دسیں

ہووی سجن حمایتی جگ تیرا تقدیر آزمائی تے دسیں

او بخت دا بیلی غربت وچ جداں چوک چھڑائی تے دسیں

آکھیں درد دا یار آں تلیاں تے مخلوق نہ چائی تے دسی

***

کجھ خدا دا خوف کرو جس انسان دی محنت ہووے اس نوں ہی مزدوری دتی کرو دوھڑہ 

شمس تبریز چدھڑ

 دا اے تے تساں مرحوم دا نام لکھ دتا اے انہاں دا کلام شمس دے کلام تو سو واری اچھا اور میعاری اے مگر ایہہ دوھڑا پہلی واری شمس من

***

‏جے لکھنڑاں ہئی تے کاغذ تے وت زندگی موت دی جنگ نوں لکھ

غربت دی کڑکدی دھپ نوں لکھ ازمائش دے ہک ہک ڈنگ نوں لکھ

لکھ عاطق وینڑ جدائیاں دے کسے قیمتی پھٹ گئے سنگ نوں لکھ

چڑیاں توں باز مرا دینداۓ اللہ پاک دے اوپرے رنگ نوں لکھ

***

ساڈے سٹیاں جے تیرے سجن منیدن سانوں سٹ گھت سجن منا لۓ

ساڈی بے شک کوئی پرواہ نہ کر پوری کر اپنی منشاہ لۓ

شالا تخت تے بخت نصیب ھونی ساڈی ساہ ساہ نال دعا لۓ

جلو اج ابرار تے غربت ہے تو رجے ھوۓ سجن بنا لۓ.

***

کل وکھرا سد کے آکھیا سوں مینوں سجن بلایا گھٹ کر...

میں مالک ھاں خود مرضی دا مینوں توں سمجھایا گھٹ کر...

بدنام کیتا ای مینوں جاہ جاہ تے میرا ناں وی چایا گھٹ کر...

ایویں زندگی توں ہتھ دھو باسیں

میرے شهر وچ آیا گھٹ کر.

***

مینوں تُوڑ دیاں بانہہ بیلیاں دی رہی ساری عمر تلاش اے ,,

پر غربت ”درؔد؎“ کریندی رہی میرے بھرم دا پردہ فاش اے ,,

کئیں دعوےدار نہ آنڑ سمالی بُرے وقت اِچ ساجھ دی لاش اے ,,

جنہاں ساتھ نبھایائے اَج تائیں تنہائیاں نوں شاباش اے

***

میرا سجن خدا دے خوف توں ڈر۔

اے حسن دا رنگ نئیں راھناں۔۔

۔۔۔

تے میری غربت تے اعتراض نا کر۔۔۔

نت بخت دا سنگ نئیں راھنا۔

۔۔۔

سونے دے کنگن تاں دوور دی گل اے۔۔

او ہتھیں کچ دی ونگ نئیں راھناں۔۔

۔۔۔

میرا تخت ہزارہ۔۔اجڑ گیا ۔۔

تیرا وسدا ۔۔جھنگ نئیں راھناں

***

ہووے بخت تاں بیلی ای بیلی ہوندن دشمنڑ تاں ہوندا ای کوئ نئیں

اس ویلے جُوٹھیاں بھانڈیاں وچ کھا لیندن دھوندا ای کوئ نئیں

جیہڑا ملسی ہسدیاں ہسدیاں ملسی اداں قسم اے روندا ای کوئ نئیں

ڈھلے بخت حیات تاں ملن کجا جھٹ کول کھلوندا ای کوئ نئیں

***

لتھے مگروں پھاہ مجبوریاں دے اللہ کیتائے وقت دھکی گئے ٭

تے ہک فائدہ ہویا اے غربت دا سارے دور مغالتے تھی گئے ٭

اگاں سنبھل ونجنڑ دا سبق ڈھیائے سجنڑاں دے پیار لدھی گئے

چلو (درد) زوال تاں گزر گیا اے کئی دعوے دار ویکھی گٸے

***

واہ بچپن تیری کرم نوازی انہاں نال کھڈایائی رل کے،،

جہڑے سو صد ماریاں ہِک واری پچھو کوئی نہئ ویہدے ول کے،،

ہن تینوں روواں یا قسمت نوں ہر روز مُکانڑیں جھل کے،،

آیا کدی نہوں چیتا یُوسف دا ہتھی درد پراہنڑیں گھل کے

***

شالا بخت دے ڈھلدے سورج دی، ویکھے کوئی ناں بشر پِچھیر اے ۔۔۔۔

غرضاں دے بیلی بدلن لگیاں ، لیندے منٹ ( نظیر ) ناں دیر اے ۔۔۔۔۔

کسے سجن تے باہلا مانڑ ناں رکھیئے ، ھو سکدائے اَکھ چا پھیرے ۔۔

بندہ جتنا ڈھیر بلندیوں ڈھہے ، سٹ اُتنی لگدی ڈھیر اے

***

کجھ غـربت اول جوانی وچ "" پامــــال ارمـــــــان چا کیتے

کجھ لیکھ ""مسافر"" غلط لکھی گئے "" کجھ لگدیـــــاں زان چا کیتے

کجھ پچھلے ساہ زنـــدگانی دے "" اودر پــــــریشان چا کیتے

کجھ اکھیں دے نـــــور خداؤں مُک گئے"" کجھ ھنج نقصان چا کیتے

***

اللّٰہ سوہنڑاں سوہنڑی لکھ چھوڑے میڈا چن تقدیر توہاڈی

جدے نظر بھنوائیں اگوں نظر آوے قل ھم جاگیر توہاڈی

ایہوں کجھ کر سکدا سی رستم جھایا بیلی صفت اخیر توہاڈی

دل آہدا اے سو دے نوٹ تے ہووے میڈا چن تصویر توہاڈی

***

وڈے لوگ عموماََ بھُل ویندن کسیاں دی سنگت دے قول اے,

کداں آندائے راس امیراں نوں غربت دا سخت ماحول اے,

تیرے در توں جدنڑ دا خالی ولیائے میری اکھیاں دا کشکول اے,

اُسے دن توں"درؔد"نوں وت ہک واری رُل ونجنڑ دا پئے گیا حول اے.

***

گُھنڑ حرص دا ہر نوں کھادھی ویندائے رِہ سنگت دے اگلے تھر نئیں

بندے ”درؔد؎“ پجاری بختاں دے کوئی تگدا زندگی بھر نئیں

چنگے دِہنہ میراث کسے دے نہوں ڈنگ نیویں ویکھ کے ہر نئیں

مہنڑے ملکھ دے اندروں بھئیں ویندن کوئی نکھڑ کے ویندا مر نئیں

***

شالا دشمنڑ ای درد غریب نہ ہووے

غربت جیا ویـــر وی کــــــوئی نئیں

بھکے بشر دے ویہڑے چھک سک توں

آ رکھدا پیر وی کـــــــوئی نئیں

ہووے دولت کول تے ہر کـــــــوئی اپنڑائی

مڈھوں ہوندا غیر وی کـــــــــوئی نئیں

ہتھ تنگ ہووے تاں قسم خدا دی

دیندا پنیاں خیر وی کــــــــــــوئی نئیں

***

کھیں سوہنےﷺ نوں وائے نی جے تیرا گزر ہووے

میں مر کے وی نئیں مردا جے تیریﷺ نظر ہووے

دم دم نال ذکر کراں میں تیریاںﷺ شاناں دا

تیرےﷺ نام توں واردیاں جنی میری عمر ہووے

دیوانیو! بیٹھے رہو محفل نوں سجا کے تے

شاید میرے آقاﷺ دا ایتھوں وی گزر ہووے

او کیسیاں گھڑیاں سن مہمان ساں سوہنےﷺ دے

دل فیر وی کردا اے طیبہ دا سفر ہووے

جے جیون دا چا رکھنا ایں توں راہیا مدینے دیا

سوہنےﷺ دے دوارے تے مر جاویں جے مر ہووے

کیوں فکر کریں یارا ماسہ دی اگیرے دا

اوہنوں ستےّ ای خیراں نیں جدا سائیںﷺ مگر ہووے

ایہہ دل وچ نیازی دے اک آس چروکنی اے

سوہنےﷺ دے شہر اندر میری وی قبر ہووے

صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وآلہ وَسَلَّم

***

دکھ دل دے آپنڑے دل اچ رکھ دکھ اجکل کونڑ ونڈینداے

جنہوں من ہمراز تے درد دسیون اوہو ہور چاں درد ودھینداے

سچ آکھ "مدثر" سیانڑے گۓ ہن ہتھ ڈبدن کونڑ پدھینداے

بنڑی اوکھ تاں آپنڑی آپ نبھائی کر ساہ اوکھ اچ کونڑ کڈھینداے

***

ھووے رب دا کرم تاں سخت پلوتے میڈا سجنڑ دعائیں بنڑ ویندن

چنگے بیلی موڈهیاں نال ھوون وت سِر دے سائیں بنڑ ویندن

شالا بخت ابرار ڈولاوے نئیں ساہ موت سزائیں بنڑ ویندن

جڈاں شیر شرم اچ رہ جاون وت گیدڑ بَلائیں بنڑ ویندن۔

***

اُنہوں پیار کرنڑ مجبوری ہائ دِل دِتی ہائ دھمکی ساںّ دی

اُدی خِدمت وِچ ہو مست وینڑا نائ راہندی خبر جہاں دی

ہِکا گل پئ"فلک" نُوں کھیندی اے کیہڑی زِندگی اے اُجڑ گیاں دی

جِیندی آپ تُوں ودھ ہائ فِکر کِیتی اُنہوں فِکر آئ ہور کِنہاں دی

***

تینوں کامل پیر میں تاں منساں میرے زخمی جگر نوں ول کر،

دیہ شمس تعویز وصالاں دا اس ہجر دے نام اجل کر،

سکروڑ وچھوڑے کر چھڈیائے کسے حیلے مسئلہ حل کر ،

میرے رٹھے ہوئے سجن مناونڑ دا دس کے کجھ لئسیں گل کر،

***

اج خود او ظلم دی زد اچ ہن جنہاں ظلم ودھائے کشمیر دے وچ

ہو اپڑیں گھر وچ قید گئے جنہاں قہر وسائے کشمیر دے وچ

آ رب دی پکڑ اچ ثالث گئے جنہاں امن ونجائے کشمیر دے وچ

اج انہاں تے کرفیو لگ گئے ہن جنہاں کرفیو لائے کشمیر دے وچ

***

میرا کوئی نئیں جدنڑ جناب توں وکھرا مُکھ تیدھروں مُوڑنا کیوں ایں ,,

تیرے جِیندیاں سانگہ ہور کدائیں کسے قیمت جُوڑنا کیوں ایں ,,

غش پَوندن ہجر دا ناں سُنڑ کے تینوں آپ توں پُھوڑنا کیوں ایں ,,

بھانویں چُھوڑنی ”درؔد؎“ خُدائی پئے گئی توئیں سجنڑ نوں چُھوڑنا کیوں ایں

***

متاں سمجھیں حال ونڈا باہندِن بندے چَس گِھندِن دل ڈیندے نئی ،،،

جیویں موسمی بھورے پھلاں دا کڈھ رس گھندن دل ڈیندے نئی ،،،

بس راز مزاج دے خوش باش ہِن جھٹ ہَس گھندِن دل ڈیندے نئی ،،،

تیڈے شہر دے لوگ سیانڑے ہن دل کھس گھندن دل ڈیندے نئی ،،،

***

سارے سجن تاں ھکو جیئے نئیں ھوندے بڑا فرق دے نال جہان اے

جیہڑے قدر شناس تے مخلص ھوندن گھٹ لبھدن اوه انسان اے

جیویں نافرمان اولاد دا ھونداۓ ماں پیؤ نوں بہوں ارمان اے

.

انجے سنگت حیات بے قدرياں دی ساری زندگی دا نقصان ا ے

***

بھج بھج کے مگر بےقدراں دے

اساں عمر تباہ کر لئی اے

.

لجپال بنن دے شوق دے وچ

اساں ختم نگاہ کر لئی اے

.

ہتھ کھلے کر چھوڑن سنگتاں توں

وکھ ‎اپنی‎ راہ کر لئی‎ ‎اے

.

کوئی کرے وی پیار تے""نئیں کرنا دل نال صلاح کر لئ اے

***

جس پیدا کیتی اے خلقت کُل اُدی اپنڑی جَد شَد کوئی نئی

جے کرم کرے تا محشر دی ایڈی آری لَد شَد کوئی نئی

جیڑی عرضی کیتی اے خالق نو ہوئی اج تائی رَد شَد کوئی نئی

میڈا رب الطاف جے موڈ اچ ہوے وَت کرم دی حَد شَد کوئی نئ

***

کٸ مُعمل قِسم دے سنگ ہوندن جنہاں حل شل کوٸ نیٸں ہوندا

اے جویں حود رو بوٹے نِسر کھلوندن اُتّے پھل شل کوٸ نیٸں ہوندا۔

تٕے ہوندے دعوے دار خیات وسِیّاں دے پر دکھی بھل شل کوٸ نیٸں ہوندا

اللہ دی قسم ایں اچے کانیاں ہار ضرور ہوندن پر تَلے تل شل کوٸ نیٸں ہوندا۔

***

ماڑے وقت اِچ صبر عاصم کریندِن رکھ عقل ایمان نوں جاھ تے

پَھل مِلدِن آخر صبراں دے ھووے قایم یقین خُدا تے

بے صبرے پیر سَڑا باندِن رکھ قدم اُبالے بھا تے

بُکھ شیر نوں بھاویں مار گھتے مُنہ کدی نِس مارا گھا تے

***

اسَاں جَدوِی دِل وچ مدینےوَل دھیان کیتا

آقا تےدرُود پڑھ کے زندگی دا سامان کیتا

خودرب نے یاَمزمَّل کہ کے ودھائ عظمت

تےنازل اوہناں دی شان وچ سارا قران کیتا

اوہناں دا امتی بنا کے اوہناں دا کلمہ پڑھا کے

ساڈے اتے رب نے بہت وڈا احسان کیتا

بُلا کے عرشاں اتے معراج سفر دی شب

میرے آقا نوں اللہ سوہنے نے مہمان کیتا

جَلا کےنوروہدایَت دی شمع سارے جہان اندر

سوہنے آقا نے پورا ازل دا پیمان کیتا

مینوں عطا کر کے نعت گوئ دی اے سعادت

ہتھ میرے مدح سرائ دا قلمدان کیتا

سنا کے نبی دی نعت صندل چند لفظاں وچ

اساں عملاں دا اپناں وی بھاری میزان کیتا

***

میڈی اکھ کوں اُس دا نظارا وی بہوں ایں

میڈے دل کو اُس دا سہارا وی بہوں ایں

اُس دا تے میڈا کوئ رشتہ عجیب اے

او لگدا وی کجھ نہیں تے پیارا وی بہوں ایں

***

ادوں عید آ گئی ادوں او آ گئے جیندے واسطے دل بیتآب ہا

ہائی نکی نکی بارش مست ہوا ہک میں ہک عزت مآب ہا

مینوں تکدا مول نہ جھکدا ہا ڈیندا جی جی نال جواب ہا

مسکؔین یقین تاں کر بیٹھاں پر اکھ کھل گئی سب خواب ہا

***

سَجنڑ چاہت دے نال ہک میں بنڑایا ہا شَہَر دیوچ

اوہدا ہر بھار سر اپنڑیں تے چایا ہا شَہَر دیوچ

محبت دی عبادت وچ دوہیں مشغول رہ گئے ہاں

اساں انج دیپ الفت دا جلایا ہا شَہَر دیوچ

اوہا اج غیراں وچ بہہ کے گِلے ساڈے کریندا اے

اساں جَینوں ٹُرنڑ دا وَل سکھایا ہا شَہَر دیوچ

توں ہنڑ ہُشیاریاں سکھدا پیا ایں چَن زمانے تے

اساں لوکاں نو انگلی تے نچایا ہا شَہَر دیوچ

اسی پڑ دے کھلاڑی ہاں ساڈی رَت وچ ہے کُس ونجڑاں

تیرے چنگیاں نوں چَانَنڑ میں کرایا ہا شَہَر دیوچ

اے توں ایں جیندیاں سنڑ کے سدا خاموش تھی وینداں

شریکاں نوں تاں کئی واری ہرایا ہا شَہَر دیوچ

مینو ہنڑ طاہر توں دَسدائیں سبق سارے وفاواں دے

میں تیں جئے خود پرستاں نوں پڑھایا ہا شَہَر دیوچ

***

اساں کجھ نئیں جوڑیا ذندگی وچ اساں لگدے صرف بناے ھن،

زنگ لاکے اپنے بختاں نوں سجناں دے ناں چمکاے ھن،

نئیں سجناں نوں محسوس کرایا ڈنگ جتنے اوکھے آۓ ھن،

اساں درد‎ پیار وساریا نئیں گھاٹے جھل کے سجن بچاے ھن.